مانای عزیز شاید فرصت بیشتری برای زندگی نداشت، اما خوشحالم از اینکه ۳۷ سال اونجوری که دوست داشت زندگی کرد. دنبال آرزوهاش رفت ، برای آرزوهاش جنگید، اونا رو بدست آورد و در نهایت اونجوری که دوست داشت رفت. مانا حداکثر استفاده رو از فرصت کوتاهی که داشت برد و به تمام اهدافی که داشت رسید. آفرین به مانا و شهامت هاش، آفرین به مانا و راه های رفته اش
مانا همیشه ماناست
